Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
Τίποτα πια δε θα ‘ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι
Ξυπνάω στο φως, τα μάτια ανοίγω
Για λίγο νεκρός, χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι
Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο
μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μη ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο
κι από τ’ όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό της να λέει
«Όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε»
Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ’ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα ‘μαι κοντά σου
Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
Εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς την ψυχή μου
με τα φτερά σου
Μα το πρωί χάνεσαι, φεύγεις
ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μη ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο
κι από τ’ όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό της να λέει
«Όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε»
The sky turns on the lights
Nothing will be the same again
Dawn again
I wake up to the light, my eyes open
Dead for a while, lost for a while
br />Dawn again
And you have disappeared with sleep
along with the colorful swan of dreams
Do not dawn, sky
My soul is empty, the room is empty
and from my dream I hear a pure
her sob saying
"It was a dream, it was a dream"
You will come again as soon as it gets dark
and the dream will again save the truth
I will be near you
Only there I see you my dear
There you yoke and you touch my soul
with your wings
But in the morning you disappear, you leave
I open my eyes and immediately you die
Do not dawn sky
My soul is empty, the room is empty
and from my dream I hear a pure
her sob saying
"It was a dream, it was a dream"